Do’s en don’ts bij grote grazers

Wilde grazers

In ongeveer 500 natuurgebieden in Nederland lopen wilde grazers rond, soms ook wel bekend als ‘oerrunderen’ en wisenten. Dit zijn vaak langharige runderen, zoals Schotse Hooglanders. Ze worden ingezet om te voorkomen dat open natuurgebieden niet veranderen in bos.

Grote grazers: echt wild?

Echt ‘wild’ zijn deze grote grazers trouwens niet. Ze zijn gewend om af en toe mensen te zien. Maar het zijn ook weer niet koeien, zoals je die in een boerenweiland tegenkomt, die gewend zijn dat mensen ze een paar keer per dag aanraken. Wilde grazers willen het liefst met rust gelaten worden.

Ze worden zelden agressief

Grote grazers worden zelden agressief. Maar als ze geïrriteerd raken door mensen (of door loslopende honden), bijvoorbeeld als je op ze af loopt om aan hun hoorns te zitten of op hun rug te klimmen, dan kunnen ze je wel ‘waarschuwen’. Dan doen ze hun kop naar beneden, de hoorns naar voren en zetten ze een stap naar voren. Zeker als een rund jonge kalfjes heeft, willen ze geen mensen in de buurt. Dat is flink schrikken omdat zo’n dier al gauw 400 kilo weegt en sneller kan rennen dan wij.

Do’s

• Blijf rustig als je wilde grazers tegenkomt.
• Loop of fiets er op een afstandje rustig voorbij.

Don’ts

• Op runderen aflopen en ze aanraken. Dat maakt ze zenuwachtig.
• Wilde grazers voeren. Zo ‘leren’ ze dat mensen bronnen zijn van voedsel en zullen ze vaker op mensen afkomen.

Rennende runderen

Heel soms lijken wilde grazers recht op je af te komen rennen. Dat doen ze niet bewust. Meestal proberen ze terug te lopen naar de rest van de kudde en kiezen ze de kortste weg (die jij dan net ook bewandeld). Geen paniek. Je moet het dier wel even laten weten dat je er bent. Klap in je handen, roep op zwaai met je jas boven je hoofd. De grote grazer zal dan snel een andere weg kiezen.